Helpdesk: Met de Helpdesk voor Alles, wat kan ik voor u doen?
WS: Ik heb een kattenluikje in de achterdeur maar de kat leeft niet meer.
Helpdesk: Gecondoleerd allereerst nog hoor. En het luikje is dus in onbruik geraakt?
WS: Dank. Ja, en af en toe zie ik het ineens zitten. Kan ik nog iets anders met dat luikje, denkt u?
Helpdesk: De zaagsnede in zo’n deur is echt onomkeerbaar he?
WS: Ja, dat vond ik bij het installeren ook heel gek, het rucksichtlose verpulveren van dat dikke hout.
Helpdesk: En mist u de poes soms nog?
WS: Vaak denk ik er niet aan maar soms ineens wel. Als ik dat luikje zie. En ik mis ook wel mijn achterdeur, zoals die was.
Helpdesk: Ah, begrijpelijk. Dat hij heel was he? U heeft een beetje heimwee naar heelheid?
WS: Ja… Heel even is dat wel prima en het missen van de poes is tot daaraan toe maar nu heb ik het ook met de achterdeur.
Helpdesk: Ah, dan kunt u uw voet door het kattenluikje steken.
WS: Eén voet?
Helpdesk: Ja, dan ziet u uw voet verdwijnen.
WS: Ik sta ernaast. Zal ik het nu even proberen?
Helpdesk: Goed idee.
WS: Nou, hij is weg hoor!
Helpdesk: En hoe voelt dat?
WS: Alsof mijn voet even op reis is. Zelfstandig.
Helpdesk: En bent u nog wel in verbinding?
WS: Helemaal!
Helpdesk: Ah, zo is het ook met de poes en de hele achterdeur. Ze zijn weg maar ook nog bij u.
WS: Ik trek mijn voet nu weer terug.
Helpdesk: En?
WS: Hij is er weer! Het gaat erom wat er nu is he?
Helpdesk: Ja, daar lijkt het op? Maar heimwee is óók iets wat er nu is. Dus daar mag u recht aan doen. U bent dichteres, zie ik in uw gegevens. Misschien kunt u een gedicht maken, over de poes die altijd in en uit liep? Vanuit uw perspectief? Of die van de poes? Of vanuit het kattenluikje ? Of zelfs vanuit de deur? Als u dat gedicht ernaast hangt, op gelijke hoogte, heeft u een mini-expositie.
WS: Dát ga ik doen. Zal ik u een foto sturen als het af is?
Helpdesk: Heel graag! En ik wens u een héle dag!

Dankjewel W.S., Renkum, Nederland voor je vraag.