Helpdesk: Met de Helpdesk voor Alles. Wat kan ik voor je doen?
Marlous: Mijn zoontje stelt altijd ontzettend veel vragen. Ik houd van zijn enorme nieuwsgierigheid, maar aan het einde van de dag voelt het alsof de antwoorden op zijn.
Helpdesk: Wat lief dat je de hele dag zoveel antwoorden geeft.
Marlous: Jaa, daar hebben we allebei veel plezier in.
Helpdesk: De inspiratie en gezamenlijkheid spatten ervan af.
Marlous: Jaa, maar op een gegeven moment blokkeer ik dus in mijn hoofd na het alsmaar antwoord geven. Mijn zoontje luistert dan ook niet eens meer naar de antwoorden.
Helpdesk: Het is dus ook voor hemzelf genoeg geweest?
Marlous: Ja, ik denk het wel.
Helpdesk: En hoe zou het zijn om te zeggen dat de antwoorden even op zijn?
Marlous: Dat vind ik wel lastig. Ik wil zo graag dat hij nieuwsgierig blijft en dat koesteren, waarderen en blijven stimuleren.
Helpdesk: En ben je bang dat dat na een kleine pauze verdwijnt?
Marlous: Als je het zo zegt niet, dan is het maar tijdelijk… Maar toch wel een beetje.
Helpdesk: Misschien kan je samen met hem ontdekken hoe het zit? Een beetje speels verbaasd zeggen: ‘Oh, mijn antwoorden zijn ineens op! Hoe kan dat nou?’
Marlous: Dan stel ik de vraag. Dan zijn de rollen omgedraaid.
Helpdesk: Ja, inderdaad! En dan kan je met zijn tweeën zoeken? Zitten de antwoorden in je oren? In je schoenen? Misschien zit je er bovenop? Nee, niks, zo gek!
Marlous: We ontdekken dan vast dat er morgen wel weer antwoorden zijn. En mijn zoontje hoeft dan even geen vragen meer te stellen. Ik denk dat hij dan ook tot rust komt.
Helpdesk: Wat mooi!
Marlous: Jaa.
Helpdesk: Heb je nog meer vragen voor mij?
Marlous: Nee! Morgen misschien weer, haha!
Helpdesk: Haha, ik voel nu al dat onze relatie dit goed aan kan. Tot de volgende vraag!

Dankjewel Marlous, Nijmegen, Nederland, voor je vraag.