Helpdesk: Met de Helpdesk voor Alles. Wat kan ik voor je doen?
Anna: Hoe vind ik mijn weg?
Helpdesk: Heb je een bepaalde weg in gedachten?
Anna: Jaa, de weg waarvan ik weet dat het míjn weg is. Dat ik zeker weet dat ik daar moet zijn.
Helpdesk: Dat gevoel heb je nu dus niet?
Anna: Nee, ik bevind me op een willekeurig pad.
Helpdesk: En als je op dit moment om je heen kijkt, sta je dan op een splitsing?
Anna: Ik kijk even rond… Nee, ik zie geen splitsing. Maar ik voel gewoon dat dit niet écht mijn weg is.
Helpdesk: Gek gevoel is dat he?
Anna: Jaa.
Helpdesk: Je kan niet heel veel anders dan dit nu, en toch weet je dat je niet op je weg bent?
Anna: Jaa, ik word er stapel van!
Helpdesk: En je hebt waarschijnlijk geen heldere aanwijzingen van waar je wel moet zijn?
Anna: Nee!
Helpdesk: Kan het zijn dat jouw eigen vraag al een wegwijzer is? Dat de vraag betekent dát er een weg is?
Anna: Ja, op zich wel.
Helpdesk: Dus je bent op weg naar je weg?
Anna: Jaa, maar ik wil niet op weg zijn naar mijn weg. Ik wil óp mijn weg zijn. Kan ik dat proces ook versnellen dan? Ik wil alles wel doen! Op mijn knieën van Delfzijl naar Santiago!
Helpdesk: Je kan het beste de grote én de kleinste richtingaanwijzerbordjes van je verlangen volgen en alles ertussenin.
Anna: Dat zijn er nogal wat.
Helpdesk: Jaa, dat is het werk.
Anna: En dan?
Helpdesk: En dan heel goed opletten dat je nergens buigt voor oneigenlijke argumenten in jezelf om dingen wel te doen omwille van de lieve vrede van anderen, of niet te doen doordat je niet durft, jezelf klein maakt of denkt dat je het niet kan.
Anna: Dus ik ga me gedragen als superwoman?
Helpdesk: Sterker nog: je bent superwoman! De vraag in jezelf onderkennen naar je échte weg is heel dapper omdat je al weet dat je compromisloos zult gaan zijn naar jezelf.
Anna: Ik span nu mijn spierballen aan.
Helpdesk: Haha, die heb jij!
Anna: Reken maar!
Helpdesk: Dag spierballen-Anna, daar ga je! Je bent al op weg!

Dankjewel, Anna, Groningen, Nederland, voor je vraag.